Tomek Drewa - Góry i podróże

26 lipca - środa - Antalia Wstajemy bladym świtem i dzisiaj zaczynamy naszą podróż do Turcji. Z Gdańska wylatujemy wcześnie rano, świeci piękne słońce, a mi udaje się załapać miejsce koło środkowego wyjścia i mam nieco więcej miejsca na nogi. Lot mija szybko i bezproblemowo i pod nami już rozciągają się stepowe obszary azjatyckiej Turcji. Pierwszy raz w Azji. Lądujemy na dużym lotnisku w Antalii i od razu po wyjściu z samolotu uderza w człowieka potężna ściana nieznośnego, wilgotnego upału. Iwonie się podoba, ja nie mam czym oddychać. Szybko i sprawnie zostajemy przetransportowani do hotelu Ofo Towers. Jak widnieje nad wejściem 5*, ale klimatyzacja na dole jakby nie nadążała nad rosnącym upałem. Nocujemy w tym hotelu tylko dzisiaj, jutro wyruszamy na objazd Turcji. Dostajemy pokój na 20 piętrze i mamy piękny widok na morze. Upał jest rozkładający. 27 lipca - czwartek - Konia, Kapadocja Wstajemy jeszcze w nocy, wychodząc na balkon czuje ciepły powiew wiatru znad morza, którego nie wida...

10 lipca - poniedziałek - Giżycko W poniedziałkowe przedpołudnie docieramy od strony Kętrzyna do Giżycka. Początkowo szukamy noclegu i docieramy do Twierdzy Boyen, gdzie wcześniej znalazłem informację, iż funkcjonuje schronisko, i można sobie zanocować. Jak się okazało schronisko znajduje się w dawnym zabytkowym budynku twierdzy pochodzącej sprzed pierwszej wojny światowej. Typowy pruski budynek z wysokimi korytarzami i początkowo przywodził mi na myśl budynek dowództwa niemieckiego. Nietypowa i zabytkowa budowla, więc zostajemy! Ponieważ kupując nocleg otrzymujesz prawo bezpłatnego wstępu do muzeum i twierdzy, skorzystaliśmy z okazji, aby ją zobaczyć. Wieczorem, gdy zrobiło się nieco chłodniej i upal nie dawał się we znaki poszliśmy do muzeum. Już tutaj okazało się, że budynek, w którym jesteśmy był dawnym szpitalem, zdjęcia pochodzące z 1912 roku pokazywały go dokładnie takim, jakim jest dzisiaj. Sama Twierdza Boyen przeszła moje oczekiwania. Potężna fortyfikacja w Giżycku o powi...

 29.04. - sobota - Dolina Małej Łąki W piątek wieczorem wsiadamy do pociągu jadącego w Tatry. Od lat powtarza się ten sam scenariusz jaki fundują nam zakute łby pracujące na PKP, którzy nadal maję głęboko gdzieś pasażerów, którzy chcą spokojnie dotrzeć do celu. Z łaski PKP na uciechę podróżnych podstawiono dodatkowy pociąg do Zakopanego liczący 5 wagonów. Przypomnę tylko, że pół godziny wcześniej odjechał pociąg z wyłącznie rezerwowanymi miejscami, liczący 17 wagonów. Jak nie wiadomo o co chodzi to chodzi o forsę. Idiotyzm PKP jest godny pożałowania! Oczywiście po kilku minutach od podstawienia pociągu nie było ani jednego wolnego miejsca, a co dopiero gdy pociąg pokazywał się w innych miastach – Sajgon i Wietnam w jednym wydaniu. Ludzie podobno spali po 4 w kiblu, nie wiem, bo sam do niego przez całą noc nie dotarłem, a jechałem 1 klasą. Jak za czasów najgłębszego PRL-u. Moje gratulację dla PKP. Rano wysiadamy na peronie, ludzi tyle, że nie dało się spokojnie przejść do wyjś...

29 października - sobota - Samotnia - Strzecha Pewnym rytuałem lub nawet coroczną tradycją stał się dla mnie jesienny wyjazd w góry. Tak się składa, że przez ostatnie 3 lata są to Karkonosze, więc może nieco postaram się ograniczyć to, co jest niezmienne, a skoncentrować się na nowościach. Wyjechaliśmy z Iwoną 28 października z Gdyni pociągiem do Wrocławia. Jak się okazało kilka dni przed wyjazdem nasza wspaniała kolej zlikwidowała pociąg do Szklarskiej Poręby, który jeździł na tej trasie od ubiegłego tysiąclecia – tzn. od początku mojej kadencji, gdy po raz pierwszy nim jechałem pod koniec liceum. W zamian za to czekała nas przesiadka o 5 rano we Wrocławiu. Stojąc na peronie w Gdyni stwierdziliśmy, że będzie zimno, bo wiało niemiłosiernie, i jak się niebawem okazało bardzo, ale to bardzo się myliliśmy! Pociąg tradycyjnie nabity, przesiadka we Wrocławiu minęła spokojnie i nawet dostaliśmy miejsce.  Masa ludzi z plecakami i widać było, że wszyscy ciągną w góry. Nic dziwnego...

  Zawsze chciałem pojechać na wakacje w góry swoim samochodem. Z tego co mi się wydawało powoduje to wystarczającą niezależność, aby zahaczyć odpowiednią ilość miejsc i w razie czego na bieżąco zmienić trasę wyjazdu. Początkowo chciałem przemierzyć cały łańcuch od Beskidów, aż po Bieszczady, ale po głębszej analizie ograniczyliśmy się do bardziej skondensowanego planu. Reszta pozostaje nam na kolejne wakacje. Cały wyjazd trwał 18 dni i przejechaliśmy w tym czasie 2226 km. Przyznam, że trochę się nakręciłem kółkiem, ale bez cienia wątpliwości było warto i taka wyprawa ma swoje bardzo duże plusy. Ze względu na długi okres wyjazdu w swoich opisach ograniczę się do ciekawych i wartościowych miejsc. 4 sierpnia – czwartek – Ogrodzieniec Dotychczas przez niemal całe wakacje świeciło słonce, dzisiaj gdy wyjeżdżamy leje niemiłosiernie. Punktualnie o 6:00 zabieram Iwonę i udajemy się w stronę Krakowa. Przed nami polskie drogi – remonty, przebudowy i masa zawalających drogi TIR-ów, których k...

Od mojej ostatniej wizyty w tym miejscu minęło ponad 12 lat, ale właśnie to miejsce zapisało się w moje pamięci jako jedno z niesamowitych i to w dodatku leżących całkiem niedaleko naszej granicy. Bez żadnego problemu można tutaj dojechać samochodem lub jeżeli ktoś nie jest zmotoryzowany autobusami z Popradu. Wyjazd niemal w zasięgu ręki, szczególnie dla osób z południowej Polski. Nawet z Zakopanego nie ma większego problemu z dotarciem do tego miejsca, gdyby ktoś chciał urządzić sobie jednodniowy wypad.    Wyruszamy rano, pogoda w miarę dopisuje, słońca może nie za wiele, ale za to nie pada. Powoli przemierzając górskie drogi, gdzie widać rezultaty ubiegłorocznego huraganu, który powalił sporą część lasów Tatr Wysokic h. Docieramy do Hrabusic, gdzie opodal niewielkiego kościoła czeka na mnie przewodnik. Byłem tutaj i w tych samych miejscach za pierwszym razem, ale miasteczka jakoś zupełnie nie poznaję. Wszystko zmieniło się diametralnie i bardziej nastawiono się na obsługę t...

 Od mojej ostatniej wizyty w Bułgarii minęło dobrych kilka lat. Jadąc tym razem zastanawiałem się ile zmieniło sie w tym kraju. Po wjeździe do Rumunii, od razu widać było, że ostatnie lata nie przyniosły tutaj jakiejś nadzwyczajnej rewolucji, szczególnie na terenach leżących przy granicy Ukraińskiej. Im dalej na południe, bliżej Morza Czarnego i portów, różnica była coraz bardziej widoczna. Nie zmienia to oczywiście faktu, ze przejazd przez oba kraje nie należy do szczególnej przyjemności! Granica rumuńsko – bułgarska to nadal żenada, chociaż wojska z kałachami już nie ma. Za to korupcja rozwinięta na maxa - biorą wszyscy i wszystko! Generalnie wyjazd do Bułgarii nie napawa szczególnym optymizmem i od razu widać, że do europejskich standardów wiele im jeszcze brakuje! Od razu człowieka uderza jakaś totalna bieda i brak dbałości o jakiekolwiek miejsca w tym kraju. Relikt komunizmu funkcjonujący w najlepsze. Złote Piaski to typowy nowobogacki kurort, enklawa na pustyni biedy. Trzeba...

30 kwietnia - sobota - Stog Izerski Chyba pierwszy raz jadę w góry samochodem, nie pociągiem. Godzina 4 rano – ruszamy z Gdyni. Początkowo mały ruch na drodze i po około 3 godzinach mijamy Poznań. Z biegiem czasu samochodów przybywa i we Wrocławiu wpadamy w zdrowy korek przedzierając się przez miasto. Dalej już w stronę Jeleniej Góry, gdzie na horyzoncie pojawiły się ośnieżone Karkonosze. Samochody jadą już sznurkami, ale powoli docieramy do Szklarskiej Poręby a następnie do Świeradowa Zdroju w Izerskich. Na pozór nieduże miasteczko, za to wszędzie i na każdym kroku widać niemieckich kuracjuszy, którzy przyjechali do uzdrowiska. Ponieważ jesteśmy lekko zmęczeni, na dzisiaj zaplanowałem tylko dojście do schroniska na Stogu Izerskim. Od samego początku szlak jest właściwie dosyć prosty, co jakiś czas prowadzi przez asfaltową drogę, aby następnie zanurzyć się w las. Spore grupki ludzi wędrują w tą stronę pomimo niewczesnej już pory dnia. W końcu docieramy do dosyć dużego budynku schronis...