Tomek Drewa - Góry i podróże

Mogielica w Beskidzie Wyspowym jest jednym ze szczytów położonych najbliżej Karkowa, odległość to zaledwie 60km. Jest jednocześnie najwyższym szczytem Beskidu Wyspowego i zaliczana do Korony Gór Polski. A to już dobry argument aby odwiedzić ten wierzchołek. Ruszam z Krakowa przy pięknej pogodzie, ruch na zakopiance niewielki. Niestety już na wskości Mszany Dolnej, słońce i błękitne niebo pozostają jedynie wspomnieniem. Od zachodu ciągnie wał szybko nadciągającej warstwy chmur. Na Mogielicę można dostać się z kilku miejsc: z Przełęczy E. Rydza Śmigłego - szlakiem zielonym - odcinek najkrótszy 3,5 km w jedną stronę z Jurkowa - szlakiem niebieskim - 5,2 km w jedną stronę ze Słopnic - szlakiem czerwonym i żółtym - 9,6 km jedną stronę Duża część turystów wybiera najkrótszy, zielony szlak z przełęczy. Ja natomiast rozpoczynam wędrówkę szlakiem niebieskim z Jurkowa. Samochód możesz zostawić na darmowym parkingu gminnym  znajdującym się przy ośrodku zdrowia i Zajeździe Mogielica. Na po

Gorce są górami bardzo niedocenianymi, uważam iż widokami, stylem i urokiem nie ustępują innym masywom w Polsce. Nadal to kraina nieco na uboczu, nie widać nieokrzesanych tłumów i można spokojnie wędrować. Przejście, które opisuję to można rozpocząć w dwóch miejscach:  na moście w Konikach, gdzie rozpoczyna (lub kończy) szlak zielony   wjechać wyciągiem na Tobołczyk ze stacji narciarskiej Tobołów  i ruszyć w stronę Starych Wierchów , także zielonym szlakiem – oszczędność około godziny z buta Chciałem wykombinować coś nowego i przedobrzyłem. Podjechałem na parking przy stacji narciarskiej. Tutaj kroją od razu 25 zł za sam wjazd i wejść lasem wzdłuż stoku. Niestety nie przewidziałem, że na szago się nie da, ze względu na krzaki oraz ilość śniegu. Oprócz tego lasem płynie potok. Został mi więc wjazd krzesełkiem do góry ( bilet 20 zł ). Pogoda jest piękna, lekki wiatr i temperatura nieco poniżej zera. Kupuję bilet i po kilkunastu minutach staję przy górnej stacji. Zaczynam szukać zielon

Środek zimy, w górach śniegu po dostatkiem, pogoda także nie najgorsza, więc czas najwyższy na niebieski szlak Beskidu Sądeckiego. O 6:17 łapię autobus z Krakowa do Szczawnicy. Ciemno, ludzi niewiele, pada lekka mżawka. Mam nadzieję, że szybko przestanie. Gdy tylko słońce rozjaśnia horyzont, krople deszczu gdzieś znikają. Za Mszaną Dolną autobus skręca z zakopianki na drogę w Pieniny i o 8:30 ląduję w Szczawnicy. Cicho i spokojnie. Szlak niebieski prowadzi do schroniska na Przehybie z możliwością kontynuowania wycieczki do Rytra. Analogicznie jak czerwony GSB, ale ten zamierzam zostawić sobie na lato.   Szlak łapię na ulicy Zdrojowej, prowadzi przez przysiółek Kunie do Sewerynówki, gdzie zaczyna się las. Po ok 3 km, przy małym wodospadzie robię sobie chwilowy popas na śniadanie i ruszam drogą w górę. Już od samego początku wyślizgany lód, więc raki na buty wprost nieodzowne. NIe wspominając o kijach trekkingowych. Przez pierwszy kilometr droga wznosi się łagodnie w górę, ale niest