Tomek Drewa - Góry i podróże

12 października - sobota - Żółkiew - Lwów Po całonocnej jeździe, pochmurnym rankiem przekraczamy granicę. Jak zwykle formalności ciągną się dosyć długo, pomimo niewielkiej kolejki. Po minięciu granicy mam wrażenie, ze przenosimy się do innego świata. Od mojej ostatniej wizyty na Ukrainie minęło prawie 10 lat, mam wrażenie, że czas tutaj się zatrzymał miejscu. Pierwszy przystanek po stronie Ukraińskiej to Żółkiew. Żółkiew została założona w 1597 przez hetmana polnego koronnego Stanisława Żółkiewskiego. Miasto wraz z zamkiem zaprojektował Paweł Szczęśliwy. Była miastem prywatnym, zapewne za Żółkiewskiego święciła swoje triumfy, dzisiaj raczej wygląda blado. Może to klimat szarej jesieni. Na pierwszy plan wybija się kolegiata św. Wawrzyńca Męczennika. Okazała budowla przy samym rynku, w krypcie której znajduje się sarkofag Żółkiewskiego. Budowla odrestaurowana i dobrze zachowana dzięki datkom Polaków odwiedzających to miejsce. Obok przy rynku ładne odnowiony fronton Zamku Sobieskich, nie

5 sierpnia – poniedziałek – Rusinowa Polana Bukowina Tatrzańska to jedno z tych miejsc, gdzie czuję się jak u siebie w domu. Spędzałem tutaj wakacje przez wiele lat i wiele się wydarzyło. Teraz, gdy wracam w to miejsce, mam wrażenie powrotu do starej dobrej chaty i widzę zmiany jakie zaszły. Pewne miejsca się nie zmieniły, inne są nie do poznania. Dawne kąty wyglądają tak samo i ten widok na Tatry Wysokie - niezmienny od lat. Nieważne, pada śnieg, czy pali słońce. Ostatnimi czasy pogoda dopisuje i zapowiedzi mówią, że się utrzyma. Tradycyjnie pierwszego dnia jedziemy na Rusinową Polanę, aby popatrzeć na tatrzańskie widoki naszych południowych sąsiadów. Aby uciec od tłumów, wściekle atakujących Tatry, podczas tego wyjazdu planujemy głownie odwiedzać Tatry Wysokie po słowackiej stronie. Na Rusinowej bacówki z oscypkami już zamknięte, ale za to na polance cicho i spokojnie, a ludzi też już jakby nie za wiele, co ma swój urok. Część polany odgrodzono i przechadzają się po niej tylko ow

Góry Harzu to średniej wysokości góry, rozciągające się na długości 220 km , przypominające nasze Góry Izerskie w połączeniu z Karkonoszami. Najwyższą kulminacja tych gór jest Brocken o wysokości 1141 metrów. Góry te nie są demonem wysokości, ale pomimo bardzo dobrej dostępności są nadal słabo znane polskim turystom i zupełnie niesłusznie. Znajdziesz tutaj praktycznie wszystko czego można oczekiwać od rejonu górskiego średniej wysokości: kolejki górskie, wąskotorowe, jaskinie, stare zamki i pałace, jeziora górskie, zapory, szyby kopalni udostępnione zwiedzającym, skocznie narciarskie, wyciągi itp., itd   Oto kilka subiektywnych uwag, ale mam nadzieję cennych, jakie nasunęły mi się po odwiedzeniu Gór Harzu:   dobra, dobrze oznakowana i gęsta sieć drogowa pozwalająca dotrzeć w dowolny rejon górski   większość gór to obszar parku narodowego: Nationalpark Harz spora ilość miejsc noclegowych o bardzo dobrym standardzie za rozsądne ceny   Braunlage – dobre miejsce wypadowe, ładne mi

12.02 – wtorek – Zieleniec - Duszniki Ruszamy a domu poprzedniego wieczora, około 23:30. Tym razem na wyjazd narciarski urwałem się z moim bratem. Miało nas jechać więcej, miejsca były zarezerwowane, ale jak to w życiu bywa, wyszło jak zawsze. Szczególnie, że zima w tym roku jest wyjątkowo mroźna i śnieżna. Warunki narciarskie przez to są idealne w górach, ale niewiadomo jak będzie się jechało nocą samochodem. Do Torunia autostradą, dalej telepanina przez Polskie wsie i miasta. Jazda nocą oprócz wielu wad, ma oczywiście tę zaletę, że ruch na drogach raczej niewielki. Nad ranem gdy się rozjaśnia na dobre, docieramy do nowej obwodnicy Wrocławia i obieramy kurs na Kłodzko. Postój na stacji benzynowej gdzieś po drodze i przed 9 rano docieramy do pensjonatu, w którym mamy metę. Zieleniec to oficjalnie jest częścią miasta Dusznik – Zdroju. Leży na wysokości 800-960 metrów. Dawniej był samodzielną wsią, uważaną za najwyżej położoną w Sudetach. Panuje tutaj specyficzny mikroklimat (jedyny t