Tomek Drewa - Góry i podróże

2 listopada – czwartek Wyruszamy na terminal promowy w Gdyni. Pogoda obleśna, ciemno, zimno i pada. Wśród oczekujących na wejście, pełno Szwedów z torbami zakupów. Początkowo zastanawiam się czy u nich nie ma sklepów z ubraniami, żywnością. Wydawało mi się to nieco dziwne, w Szwecji, tam na miejscu, zrozumiałem dlaczego - i wcale im się nie dziwię, że gnają tutaj po podstawowe artykuły i wracają jak objuczone wielbłądy do domu. Odprawa chwilę trwa, w końcu zaczynamy rękawem wchodzić na pokład i szukamy swojej kabiny. Niewielka, przytulna ale z łazienką - a to najważniejsze. Rejs jest łączony, tzn., że jutro nie musimy zabierać do miasta ze sobą wszystkich gratów. Czysto schludnie i nawet muzyka z radia leci non stop przez cały rejs. Gdy prom odbija, wychodzimy na najwyższy pokład, aby zerknąć na oddalające się główki portu. Widoki dzisiaj nie powalają, ale powoli i majestatycznie oddalamy się na północ. Pada, więc nie ma co za długo sterczeć, chowany się pod pokład i idziemy "zwi

Galeria Alpy i Beskid Niski 2017 Od  wielu lat chciałem odwiedzić Beskid Niski i zawsze się jakoś nie składało, aby specjalnie jechać w tą stronę. Tak się złożyło, że okazja do odwiedzenia krainy Łemków i klimatycznych cerkwi, których jestem wielkim zwolennikiem, nadarzyła się wracając teraz z Alp.  Sporą cześć zdjęć z tej części wyjazdu umieściłem w galerii (link powyżej) 2 sierpnia - Pierwszy dzień, od rana upał i piękne słońce, jak brakuje nam tego lata. Najpierw jedziemy do mia ao nazwie Ropa, aby wymienić pieniądze na polskie. Niestety porażka, jedziemy do Gorlic, tutaj się udaje, wizytę w mieście planujemy na jutro. Wracając nadkładam nieco drogi, aby zobaczyć grekokatolicką cerkiew Opieki Matki Bożej w Bielance.   Jest ona typową cerkwią łemkowską, drewnianą, trójdzielną, bardzo stylowa, niestety zamknięta  w dzień powszedni, jak spora większość. Wyjątek będą stanowiły cerkwie z listy UNESCO , tutaj zawsze będzie można wejść aby zobaczyć ikonostas.   3 si

W niedzielę dotarliśmy do Mallnitz i od razu niemiła niespodzianka jest zimno, nawet bardzo zimno jak na lato. Rok temu o tej porze było bardzo ciepło, teraz niestety. Cały poniedziałek spędzamy na miejscu, po południu wizyta na basenie.   We wtorek od rana nieco lepsza pogoda, więc wybór pada na Goldeck . Kolejny szczyt, będący w pakiecie, gdy otrzymasz Kartę Karyntii. Szeroko reklamowany tutaj na ulotkach. Aby dostać się do tzw. Goldeck Bergbahnen należy jechać w kierunku miasta Spittal an der Drau. Nieco wcześniej znaki kierują już na parking. I tutaj mała zmyłka, pierwszy parking, z którego widać liny kolejki linowej - to nie ten. To wersja kolejki zimowej. Aby odjechać letnią wersją należy pojechać kilometr dalej na niepozorny parking, skąd jadą wagony starej kolejki na Goldeck. Kolejka jest dwuetapowa. Pierwszy wagon, dosyć szybko dociera na wysokość 1640 metrów, gdzie znajduje się Mittelstation, czyli miejsce przesiadki. Można tutaj zakończyć podjazd, znajduje się tutaj

Od rana słońce, mam wrażenie, że to coś deficytowego w tym roku. A tutaj od rana patelnia i chyba wejście na Pilsko, jak najbardziej aktualne. Byłem tam 16 lat temu 1 maja. Jedziemy do Korbielowa, jakiś parking, skąd można ruszyć zielonym szlakiem na Halę Miziową.  Tutaj mała zmiana, wybudowano wyciąg krzesełkowy, pokonujący ponad połowę dystansu do schroniska. Jest gorąco,ale idziemy lasem. Ten odcinek szlaku składa się z dosyć stromych fragmentów, idących lasem. W końcu docieramy do górnej stacji wyciągu. Stąd już tylko ostatni fragment do schroniska na Hali Miziowej. Szlak dosyć stromy, mozolnie pnie się pod górę. Gdy byłem tutaj ostatnio stał jeszcze dawny budynek małego schroniska. Dziś już z daleka na horyzoncie rysuje się nowy budynek. Gdy byłem tutaj 15 lat temu, wydawało mi się wtedy, że była to duża otwarta przestrzeń, teraz jakoś zarosła lasem i jakoś optycznie się zmniejszyła. Zaczynają zbierać się pierwsze chmury. Chwila na łyk wody i szybkim tempem, aby nie

Wszystkim miłośnikom kajaków polecam odcinek spływu w Borach Tucholskich  Wdecki Młyn - Błędno. Długość trasy około 21 km, piękna widokowo ze zmieniającymi się przełomami, meandrami, wzgórzami, gdzieniegdzie przeszkody w postaci zawalonych drzew, które nie stanowią większego problemu do ominięcia, nawet dla niewprawionych kajakarzy. W okolicy jest sporo wypożyczalni kajaków oraz ludzi zajmujących się organizowaniem spływów. Kajaki bierzemy zawsze z Bukowca Wielkiego. Duży wybór i dostaniesz dobrego Prjama bez najmniejszych problemów. Nawet w sezonie zagęszczenie ludzi na wodzie niezbyt uciążliwe i można delektować się pięknem przyrody. Polecam ten odcinek! 

20.01 – piątek – St. Julian's i Valetta W końcu słońce, temperatura około 15 stopni. Zimą widać różnicę pomiędzy tym co w Polsce a tutaj. Dlatego po raz kolejny twierdzę, ze dla osób chcących cos zobaczyć, to najlepsza pora roku. Na początek St. Julian's. Sliema i to miasto praktycznie leżą obok siebie. Nie ma granicy idąc promenadą, nie wiesz kiedy mijasz jedno miasto. Tym co rzuca sie w oczy to niemal całkowita zabudowa. Brak tutaj wolnych przestrzeni. Wszystkie zabudowania tworzą jeden ciąg. Stare, stylowe budynki mieszają się z nowymi. Bieda i bogactwo widoczne wokół. Samo miasto niczym szczególnym nie zachwyca, więc wsiadamy do autobusu i jedziemy do Valetty. Stolica wyspy i państwa. Tutaj znowu jeden ciąg budynków i nie wiesz kiedy wjeżdżasz do miasta. Duża ilość zatok powoduje, że autobus jedzie zakolami, zatrzymując się n a bardzo licznych przystankach – chyba co 200 metrów, co jak się później okaże czyni podróż autobusem niezłą zmorą. Pomijam fakt, że chyba wszyscy